به یاد شَبانِ با تو بودن،خودَم را مَستُ حیرانم بدیدَم ازغَم،دایم اَندَرسُجودم،دَر نَـمازَم مِـی دَر کَـف بــدیدَم کُنم پَروازبَرعَرشِ بینَوایان،که دایم من به دُنبالت دویدم بمیرَم مَن که پروازدَرنَیایم، وُ دایم بَر زمینِ غَـم نشینَم خداونداپَناهیی دِه به کویَت،بَلکه مِحنَتِ دَرونم بَربچینَم مَشَوغافل اَزاین غَم پَروَرِ شب،که من ازدَردِبیداری بمیر م «محمدحسین میرکی»
مَن از دَست وُ سَرُ رویِ تو بیزار نَیَم مَن ازمَستیِ چَشمانِ تو هوشیار نَیَم رؤیایِ چَشمانِ تو را دیدَم و دَرعالَم هَــرگز مَــنِ دیــوانه دگــر بیدار نَیَم رَنگِ نامَم بَر لَبانِ تو که جــارـی شُد بـا هیچ لَـبی غـیرِ تــو به گـفتار نَیَم نامِ توچه غوغایی نموده دَروُجودم! کَـز نام و مَـنزِلِ خـویش بَـر یاد نَیَم تورَفته ای وُرسیده ای به مَقْصَدِعشق مَنِ مانده و اُفتاده هَنوز بَـر راه نَیَم «محمدحسین میرکی»
درباره این سایت